นี่แหละความเสียใจ

ไม่น่าปล่อยใจให้มันเป็นไปได้ถึงขนาดนี้ คนที่เคยตามหา คนที่เคยอยู่ ภาพอดีตมันกลับคืนมา สิ่งที่เคยทำมันมาย้อนทำร้ายเราได้อีก ทั้งที่ก่อนหน้านี้เคยสัญญากับตัวเอง ว่าจะไม่เป็นอีก ความผูกพันมันพอมากเข้า ก็คุมตัวเองไม่อยู่ เผลอกลับไปใส่ใจให้ความสำคัญมากเกินไป แต่ก็ทำให้ตัดสินใจอะไรบางอย่างออกไป ให้อภัยกับคนที่เคยทำให้เราเจ็บ แม้มันเคยนานสักแค่ไหน ชีวิตที่เคยเจ็บก็ค่อยจางไป กับความรู้สึกที่สุดแสนจะบรรยาย ความเสียใจที่มันเคยเอ่อล้นภายในก็ทะลักกลับขึ้นมาอีก

การเดินทางแสนไกลสู่เส้นทาง วังน้ำเขียว

การเดินทางครั้งเริ่มจากป้อมเหมือนเดิมที่ต้องการเที่ยวส่งท้ายก่อนไปเรียน โดยทริปนี้มี 5 ชีวิต ออกเดินทางแสวงหาธรรมชาติ เพื่อปลดปล่อยชีวิตจำเจของการทำงาน ป้อม พี เจ๋ง เล็ก บอย


บอย Titan ชายผู้ใช้ชีวิตรักอิสระ ไขว่คว้าหารักแท้ มานานแสนนาน สาวโรงงานที่ใฝ่หาถึงหนุ่มผู้นี้ ก็ไม่สามารถทำให้จิตใจอันมั่นคงหวั่นไหวได้ ผู้ใช้รถTitan รับส่งพวกเราจากหอที่อ่อนนุช สู่เส้นทางวังน้ำเขียว อยู่เดียวดายมานานในนวนคร ชีวิตสังคมอีกเมืองเหมือนโลกอีกใบหนึ่ง กับการเดินทางแสวงหาความสงบ






ป้อม ช่างภาพ หนุ่มที่มีเอกลักษณ์ ทุกครั้งที่ออกเก็บภาพ จะมีรองเท้าแตะหนีบ กางเกงขาสั้น สะพายกล้องโอลิมปัสตัวโปรด เพื่อเก็บภาพธรรมชาติหลากหลายรูปแบบ ที่ทุกครั้งที่เจอจะมีคำถาม ถามเพื่อนๆว่า ไปเที่ยวครั้งต่อไปที่ไหน ทั้งที่เที่ยวครั้งแรกยังไม่จบเลย






เล็ก Manager ที่สลัดคราบความสุขุมนุ่มลึก ที่ถอดหน้ากากของManager ออก ที่ความสำเร็จในการทำงานอาจมิใช่เพียงสิ่งเดียวที่ชีวิตปรารถนา สวมบทบาทนักดนตรีความใฝ่ฝันในวัยเยาว์ที่อยากทำมานาน กับกีต้าร์ตัวโปรด









เจ๋ง Agel ผู้ที่ค้นหาความสำเร็จในชีวิต กับสินค้าที่มีคุณภาพคับแก้วแต่ยังไม่ผ่านอ.ย. ความสำเร็จอาจเกิดขึ้นได้จากการที่เรามีสุขภาพดี








เช้าที่13 ต.ค. การเดินทางที่เริ่มต้นขึ้นโดยที่ยังไม่รู้กำหนดการที่แน่นอน เช้ารีบตื่นขึ้นมาเพื่อเดินทางไปให้ถึงอ่อนนุชแหล่งนัดหมายที่จะเริ่มต้นการเดินทาง ร้านก๋วยเตี๋ยวไก่มะระ ใกล้ๆหอเรือนแก้ว แหล่งอาหารเช้ามื้อแรก ที่ออกจะถูกอกถูกใจเพื่อนๆ ก็ดีแม้จะไม่อร่อยมากมายอะไรนัก แต่ก็เป็นแหล่งเสบียงท้องในตอนเช้าที่ดี

การเดินทางครั้งนี้เหมือนกันกับทุกครั้งที่มีความแตกต่างไปบ้าง บอยที่เหมือนไม่เต็มใจกับการเดินทางครั้งนี้เท่าไหร่นักเพราะเหนื่อยกับการขับรถ เจ๋งที่เอาแต่อ่านการ์ตูนตลอดการเดินทาง เล็ก กับงานที่รัดตัวจนต้องเปิดโน๊ตบุ้คทำงานในรถ การเดินทางที่เราคาดหวังว่าจะราบรื่น ฝนที่ตกลงมาตลอดทางแม้สร้างความชุ่มชื่น แต่ก็เป็นอุปสรรคกับการเดินทางไกล ข้าวของหลังรถที่ต้องคอยระวังไม่ให้ปลิวหล่นหาย ระหว่างการเดินทางแต่ทั้งหมดนี้คือความสุขที่เกิดขึ้นจากการเดินทางที่แสนยาวไกลในครั้งนี้

บางครั้งการท่องเที่ยวไปในที่ต่างๆอาจจะไม่สนุกเลย หรืออาจสนุกจนลืมไม่ลงอาจจะไม่ได้เกิดจากสถานที่เพียงอย่างเดียว แต่หากเป็นบุคคลที่เดินทางไปด้วยต่างหาก ที่จะสร้างสีสันให้กับการเดินทาง ทริปนี้หัวข้อสนทนาก็ไม่พ้นเรื่องการแต่งงานของเพื่อนสาวคนหนึ่งในห้อง สมัยเรียน ที่ทำให้กลายเป็นประเด็นว่า นี่ ห้องเรากลายเป็นห้องที่เสียดุลย์เพราะจัดจำหน่ายไปให้กับห้องอื่นหมด เหลือแห้วกระป๋องไว้ดูต่างหน้า

บางอย่างที่เราอาจไม่เคยนึกมาก่อนหรือไม่เคยรู้มาก่อนเกี่ยวกับเพื่อนคนหนึ่งก็อาจเกิดจากการเที่ยวในครั้งนี้ เพื่อนเล็กเล่าถึงประสบการณ์การขี่มอเตอร์ไซด์ทางไกลข้ามจังหวัด จากอ่อนนุชไปปราจีน ด้วยเส้นทางที่ไม่เคยผ่านมาก่อน ถ้าเดินทางด้วยมอเตอร์ไซด์ฝ่าสายฝน คนเดียว รถที่ยางแตกแล้วต้องเข็นไปให้เขาปะยางให้โดยไม่รู้ว่าหนทางข้างหน้าจะถึงเมื่อไหร่ คงเป็นอะไรที่ไม่เคยคิดที่จะทำเป็นแน่

ทริปนี้เหมือนการย้อนอดีต ต่างกับการเที่ยวครั้งที่ผ่านๆมา เพราะคราวนี้จะทำอาหารกินกันเอง แวะตลาดปราจีนซื้ออุปกรณ์ทำบาบีคิว สำหรับค่ำคืนนี้ แวะร้านไก่ย่างพานทองที่มักจะมากินกันเสมอสมัยเรียน แล้วก็แซวกันไปทั้งเรื่องที่เคยทำกันตอนที่เรียนกันอยู่ ซื้อหมู ไก่ อุปกรณ์หมัก ไม้เสียบ สัปปะรด พริกหยวก พ่อครัวที่ดูจะเข้าท่าที่สุดคงจะเป็นเล็กที่เคยทำผักบุ้งไฟแดงให้กินสมัยเรียน แต่อย่างอื่นก็คงไม่รู้ได้ หนทางที่แสนไกลนี้กว่าจะเดินทางไปถึง แทนที่จะเป็นช่วงเที่ยงๆบ่าย ๆ อย่างที่คิด ก็กลายเป็นเย็นๆ ห้องพักใหญ่กว่าที่คิดจนอยากจะคืนไปสักห้องจะได้ลดค่าใช้จ่าย บรรยากาศดีที่เดียวที่นี่ ฝนตกพรำๆ เป็นระยะๆ ถ่ายรูปกินบรรยากาศกันสักพักก็เริ่มทำ บาบีคิวสูตร บิ๊กบาบีคิวที่คิดกันขึ้นมาเอง เอารสดีมาหมัก น้ำมันหอย ซีอิ้ว เสียบไม้ทิ้งไว้ได้หลายร้อยไม้ กินกันแค่5 คน บอมกับต่ายตามมาอีกรวมเป็น7 กินกันหมดได้ไงก็ไม่รู้ บรรยากาศหลังฝนอากาศเย็นๆ กับที่พัก บ้านไร่โอโซน โอเคทีเดียว เสียงกีต้าร์คุ้นเคยของเล็ก Manager กับบิ๊กบาบีคิว เค็มปี้ เข้ากันดีทีเดียว คุยกันไปร้องเพลงกันไป จนต่ายกับบอมตามมาร่วมวง พร้อมทั้งสั่งอาหารเพิ่มเติมที่เด็ดสุดของที่นี่คือ กระเพาแมงสาปไข่เจียวเห็ดหอม อร่อยกันจนจะหมดจานเพิ่งเห็นว่าที่กินไปมันคือกระเพาแถมแมงสาปให้ ดีที่ไม่ได้กินตัวมันเข้าไปแต่แค่นั้นก็พอให้เพื่อนที่ร่วมกินกระเพาจานนั้นแทบสำลัก ไข่เจียวเห็ดหอมที่อร่อยมากๆ ไม่เคยกินมาก่อน ก็มาชะงักงัน ดึกกันพอประมาณเข้านอน

รุ่งเช้าตื่นขึ้นมาพร้อมอากาศเย็นๆลมแรงๆที่พัดมาตลอด ถ้าเมื่อคืนเปิดประตูหน้าต่างไว้คงเย็นกว่านี้ แต่อาจจะไข้กินกันก็ได้ สมชื่อบ้านไร่โอโซนจริงๆ อากาศสดชื่นมาก คงเป็นเพราะฝนที่ตกลงมาเมื่อคืนด้วย ลมแรงๆกับบรรยากาศตีนเขาน่านอนเล่นอีกสักคืน เช้าๆกับข้าวต้มเห็ดหอมกับโอวัลตินร้อนๆ ช่วยให้บรรยากาศเย็นๆ ดีขึ้นไปอีก กับดอกไม้ประดับข้างๆที่พัก สายๆก็เดินทางไปเที่ยวพื้นที่ใกล้ๆแต่ไม่มีอะไรเท่าไหร่ จะไปขี่APV กันก็ไม่ครบคนเลยล้มเลิก แวะบ้านต่ายขากลับฝั่งทางโคราช ฝนตกตลอดทาง พอถึงก็ต้องรอเซ็งๆ เล่นกับหมาไปฆ่าเวลา แล้วก็ไปแวะซื้อของฝาก ร้านเจ้าสัว ที่เคยชอบกินถั่วตัดที่เคยติดใจสมัยก่อนที่เคยซื้อกินสมัยเที่ยวบ้านต่ายสมัยก่อนที่ไม่เคยว่างเว้นจากการท่องเที่ยว ใช้เวลาให้หมดๆไปเพื่อลืมอะไรบางอย่างที่ฝังอยู่ในหัว

ขากลับผ่านสูงเนินที่น้ำท่วมรถติดเป็นกิโล พาเอาเสียอารมณ์ดีที่ได้แวะกินข้าวร้านแถวเขายายเที่ยงที่มองลงมาจะเห็นเขื่อนลำตะคอง บรรยากาศดีอาหารอร่อยทำเอาอารมณ์ที่เสียๆดีขึ้น จบท้ายด้วยการกลับไปนอนบ้านบอยเพียงเพื่ออ่านการ์ตูนที่อ่านค้างไว้ให้จบก่อนที่จะเปิดเทอมแล้วไม่ได้อ่านต่อ